شریعتمداری: مذاکره شتر مجنون است، به کوی لیلی نمی‌رود
تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۲۲۷۵۵
مدیر مسئول روزنامه کیهان گفت: «پاسخ ایران به متن پیشنهادی آمریکا و اظهارات سخنگوی وزارت خارجه آمریکا که این متن را سازنده ندانسته است، حاکی از اصرار ایران بر مطالبات قانونی خود و مقاومت در مقابل باج خواهی آمریکاست».
به گزارش فارس، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان با بیان این نکته گفت: چالش هسته‌ای ۲۰ ساله کشورمان با آمریکا و اروپا به وضوح نشان می‌دهد که حریف نگران تولید سلاح هسته‌ای از جانب ایران نیست، بلکه از آن به عنوان بهانه‌ای برای تحریم‌ها استفاده می‌کند و از آنجا که تحریم‌های اقتصادی تقریباً تنها اهرم باقیمانده در دست آمریکا برای مقابله با ایران اسلامی است، هرگز از آن دست نخواهد کشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: از این روی مذاکره برای لغو تحریم‌ها آب در هاون کوبیدن است و با جرات می‌توان گفت که این مذاکرات راه به جائی نمی‌برد و می‌بینید که تاکنون از «ناکجا آباد»! بیرون نرفته است.
مدیر مسئول روزنامه کیهان در ادامه گفت: به عنوان مثال یکی از موارد اختلاف تاکید ایران بر تضمین آمریکا مبنی بر پایبندی به تعهداتش است و آمریکا با صراحت اعلام می‌کند که تضمین نمی‌دهد! خُب! این چه توافقی است که طرف مقابل حاضر نیست درباره عمل به تعهداتش تضمین بدهد؟! وقتی آمریکا اعلام می‌کند که حاضر نیست برای عمل به تعهداتش تضمین بدهد، با صراحت اعلام کرده است که اهل توافق نیست! یعنی مذاکره می‌کنیم که توافق نکنیم؟!
شریعتمداری گفت: نگاهی به چالش ۲۰ ساله بیندازید! انگار شرح وظیفه و دستور العملی که برای آژانس بین المللی انرژی اتمی تعریف شده است، پیشگیری از صنعت هسته‌ای صلح آمیز ایران، بازرسی‌های فراگیر از مراکز نظامی کشورمان به بهانه فعالیت هسته‌ای اعلام نشده! و ارائه اطلاعت نظامی ایران به آمریکا، اسرائیل و برخی از کشور‌های اروپائی است.
وی افزود: به گفته آقای اسلامی ریاست محترم سازمان انرژی اتمی ایران؛ صنعت هسته‌ای ایران کمتر از ۲ درصد از ظرفیت هسته‌ای جهان را تشکیل می‌دهد، اما ۲۵ درصد از بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران اختصاص یافته است!.
مدیر مسئول روزنامه کیهان در پاسخ به این سوال که چاره چیست؟ گفت: خروج از NPT. ما درپی تولید سلاح هسته‌ای نیستیم، ولی بیشترین فشار آژانس روی ایران متمرکز شده است و در همان حال هند، پاکستان و کره شمالی دارای سلاح اتمی هستند و عضو NPT هم نیستند.
شریعتمداری تصریح کرد: البته اسرائیل هم عضو NPT نیست و دارای سلاح هسته است. ولی رژیم صهیونیستی حساب دیگری دارد و باید از صفحه روزگار محو شود.
وی گفت: مواد ۳، ۴، ۵ و ۶ پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یعنی همان ان پی تی بر مبادله دانش هسته‌ای میان کشور‌های عضو این پیمان تاکید دارد و تبادل تجهیزات مورد استفاده در بهره گیری صلح آمیز از این دانش را به کشور‌های عضو توصیه می‌کند، اما در مورد ایران فقط به فقط بر انجام بازرس‌های گسترده تاکید شده است!.
مدیر مسئول روزنامه کیهان افزود: فراز و نشیب‌های چالش ۲۰ ساله کمترین تردیدی باقی نمی‌گذارد که اگر اهل باج دادن نباشیم ــ که دولت کنونی اینگونه نیست ــ مذاکرات هرگز به نقطه‌ای نخواهد رسید که منافع کشورمان را در پی داشته باشد و سرانجام به این نتیجه می‌رسیم که تنها راه پیش رویمان خروج از NPT است. ماده ۱۰ معاهده ان پی تی، این حق را برای تمام کشور‌های عضو قائل شده است.
وی در پایان مذاکراه با آمریکا را به «شتر مجنون» در داستان ملای رومی تشبیه کرد و گفت: مجنون که آهنگ کوی لیلی داشت بر ناقه‌ای نشست که کره‌ای در شهر داشت. در مجنون شوق رفتن به کوی لیلی موج می‌زد، ولی ناقه که تاب دل کندن از کره خود را نداشت، قدم از قدم بر نمی‌داشت و چنین بود که به قول ملای رومی «یک دو روزه ره بدین احوال‌ها مانده مجنون در تردد سال‌ها» … مجنون در نهایت چاره کار را در آن می‌بیند که از ناقه پیاده شود و راه کوی لیلی را به پای خود بپیماید.
منبع: فرارو
کلیدواژه: حسین شریعتمداری روزنامه کیهان مدیر مسئول روزنامه کیهان هسته ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۲۲۷۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تهاجم زمینی به رفح یا توافق/ در میز آتش‌بس چه می‌گذرد؟
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: تانک‌های اسرائیلی با عبور از گذرگاه رفح راه خود را به داخل جنوبی‌ترین منطقه غزه در همسایگی نوار مرزی مصر باز می‌کنند.
باز شدن مسیر آنها به داخل این منطقه که به‌گونه‌ای خط قرمز ملت‌های مسلمان و چه‌بسا جامعه جهانی در مقابل رفتار لجام‌گسیخته اسرائیل تلقی می‌شود، به دنبال حملات هوایی گسترده‌ای صورت می‌گیرد که از شب گذشته علیه غیرنظامیان رفح آغاز شد.
اسرائیل از آغاز عملیات رفح خبر داده یا به عبارت بهتر می‌گوید «حملات هدفمند» را آغاز کرده است.
آمریکا هم به‌نوبه خود، گرفتار در نقش‌های متضاد «حامی اسرائیل» و «میانجی آتش‌بس غزه»، با گفتن این جمله که «حمله تازه اسرائیل به رفح عملیات نظامی بزرگی نیست»، می‌کوشد تا از تبعات منفی بار اضافه‌ای که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بر میز مذاکره مصر تحمیل کرده است، بکاهد.
برای همین است که وقتی ارتش رژیم اسرائیل مدعی می‌شود که گذرگاه مرزی رفح را به‌طور کامل به کنترل خود درآورده و هم‌اکنون در حال «پاک‌سازی گسترده» منطقه است، کاخ سفید می‌گوید که تمرکز خود را بر پیشگیری از شکل‌گیری یک عملیات بزرگ در این منطقه خواهد گذاشت.
در قاهره اما، میز مذاکره همچنان برقرار است. حماس بعد از اعلام موافقت با طرح پیشنهادی قطر و مصر برای برقراری آتش‌بس غزه، صبح امروز سه‌شنبه، بار دیگر هیئت دیپلماتیک خود را راهی پایتخت مصر کرد.
پارادوکس جنگ و دیپلماسی
برای حماس، ایدئال «خاتمه جنگ» است. اما پای میز مذاکره، چانه‌زنی‌ها روی «توقف با چشم‌انداز تمدید» متمرکز شده تا از موضع تل‌آویو مبنی بر اینکه «فقط جنگ را تعلیق می‌کنم» ابهام‌زدایی شودآن طرف میز مذاکرات غیرمستقیم، قرار است هیئتی از اسرائیل بنشیند. پارادوکسی قابل‌تأمل ازآنچه در میدان جنگ و صحنه دیپلماسی می‌گذرد.
عملیات زمینی به‌اصطلاح محدود در رفح به این بهانه آغاز شده که «آتش‌بس مورد تأیید حماس مبتنی بر نسخه‌ای تعدیل‌شده از پیشنهاد مصر است و تعهداتی را متوجه اسرائیل می‌کند که هرگز موردقبول تل‌آویو واقع نخواهد شد.»
در دور قبلی مذاکره که شنبه به پایان رسید، هیئت اسرائیلی حضور نداشت چراکه نتانیاهو (بی‌بی) گفته بود که اعزام تیم مذاکره‌کننده‌اش مشروط به پیشرفت در گفتگو‌ها است.
اکنون، دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرده «باآنکه پیشنهاد‌های حماس با شرایط اسرائیل فاصله دارد، تل‌آویو تصمیم به ارسال هیئتی برای بررسی احتمال رسیدن به توافق طبق شرایط قابل‌قبول برای اسرائیل گرفته است».
این یعنی، به‌رغم چنگ و دندان نشان دادن در میدان نبرد هوایی و جنگ زمینی، باب گفتگو همچنان باز است.
اختلاف سر چیست؟
تا قبل از اعلام موافقت مقاومت فلسطین با نسخه پیشنهادی مصر، بهانه نتانیاهو برای لشکرکشی به رفح، این بود که حماس به آتش‌بس تن نمی‌دهد. اکنون، با قبول آتش‌بس از سوی حماس، توپ به زمین اسرائیل افتاده و توجیهات قبلی رژیم خریداری ندارد یا دست‌کم هزاران اسرائیلی‌ای که شب گذشته خیابان‌های تل‌آویو را مسدود کردند تا بی‌بی را برای قبول آتش‌بس تحت‌فشار بگذارند، خریدار بهانه‌های او نیستند. آنها جز به رفتن نتانیاهو و بازگشت اسرای صهیونیست راضی نمی‌شوند.
«آمریکا» علاوه بر حامی اسرائیل و میانجی مذاکره، به یک کلیدواژه مهم در گفتگو‌های صلح غزه تبدیل شده استاینکه چه چیز در نسخه آتش‌بس تعدیل‌شده مصر، به مذاق اسرائیل خوش نیامده، دقیقاً مشخص نیست. اما ظاهراً پای بندی در میان است که به‌موجب آن، حماس تضمین‌هایی را می‌گیرد مبنی بر اینکه شرایط دوباره به قبل از دوره آتش‌بس بازنمی‌گردد.
برای حماس، ایدئال «خاتمه جنگ» است. اما پای میز مذاکره، چانه‌زنی‌ها روی «توقف با چشم‌انداز تمدید» متمرکز شده تا از موضع تل‌آویو مبنی بر اینکه «فقط جنگ را تعلیق می‌کنم» ابهام‌زدایی شود.
اسم آن کشوری که قرار است تضمین بدهد، آشکارا به میان نمی‌آید. اما به‌احتمال‌زیاد، صحبت از آمریکا است. «آمریکا» علاوه بر حامی اسرائیل و میانجی مذاکره، به یک کلیدواژه مهم در گفتگو‌های صلح غزه تبدیل شده است آن‌چنان‌که به‌دفعات از حماس و حتی ایران به‌عنوان اصلی‌ترین هماهنگ‌کننده محور مقاومت شنیده‌ایم که «اگر آمریکا بخواهد، می‌تواند» به اسرائیل فشار بیاورد.
چندی پیش، شبکه سعودی «الشرق» گفته بود «توافق آتش‌بس در غزه پس‌ازآنکه آمریکا ضمانت‌های لازم را برای اجرای آن ارائه کرد، قریب‌الوقوع شده است».
وسواس ذهنی و حقیقت ثابت
اکنون سؤال این است که «آیا، اسرائیل به آنچه آمریکا ضمانت کرده تن می‌دهد؟»
پاسخ به این سؤال، با توجه به رابطه دیرینه «تل‌آویو-واشینگتن» می‌توانست به‌سادگی گفتن «بله» باشد. اما جنگ غزه گره‌های کوری را به این رابطه افزوده که دست‌کم تا الآن با دیپلماسی باز نشده است. وزاری تندروی کابینه، بی‌بی را تهدید کرده‌اند که اگر به «خاتمه جنگ» راضی شود، استعفا می‌دهند. بدون وزرا، کابینه فرومی‌پاشد، انتخابات زودهنگام برگزار می‌شود و کسی نخست‌وزیری دوباره نتانیاهو را نمی‌خواهد.
اگر او تهاجمی تمام‌عیار را علیه رفح آغاز کند، باز هم بعد از پایان عملیات باید کنار برود؛ چراکه بعید است حتی یکی از اسرای صهیونیست را زنده ازآنجا خارج کند. اکنون مردی که به‌هرحال باید صندلی نخست‌وزیری اسرائیل را خالی کند با یک وسواس ذهنی دست‌به‌گریبان است: «به قیمت کشته شدن اسرای صهیونیست و پذیرفتن انگ جنایت‌کار جنگی بابت کشتن بی‌رویه ساکنان رفح، حماس را ریشه‌کن کند یا نه»؟
اعزام هیئت اسرائیلی برای مذاکره با حماس، یعنی نتانیاهو تا ریشه‌کن کردن مقاومت فاصله زیادی داردبا این درگیری ذهنی است که نتانیاهو با توپی که حالا در زمین اسرائیل است، بازی می‌کند و بلاتکلیف است که باز هم مثل سابق آن را به وزرای افراطی کابینه پاس دهد یا به آمریکا که می‌کوشد بین هویت چندگانه «حامی صهیونیسم»، «میانجی مذاکره» و «ضامن آتش‌بس» تعادل خود را گم نکند.
در آن‌سوی میز مذاکره اما، فارغ از وسواس ذهنی نتانیاهو برای تیشه زدن به ریشه مقاومت فلسطین، حماس یک حقیقت ثابت است و فارغ از واسطه‌های قطری، مصری و آمریکایی، هیئت اسرائیلی به قاهره می‌رود تا با هیئت حماس مذاکره کند.
شاید وقت آن رسیده که بی‌بی هم مانند شرکای آمریکایی، چشم خود را به روی این حقیقت ثابت باز کند و شکست را بپذیرد.
یک نشانه از باز شدن چشم آمریکا به روی حقیقت حماس، تن دادن واشینگتن به مصالحه احتمالی «فتح» و حماس با وساطت روسیه و چین است. تأییدی ضمنی بر وجاهت مطالبه دیرینه حماس برای تبدیل‌شدن به یک جریان سیاسی مشروع در آینده فلسطین (اینجا منظور مشروعیت بین‌المللی است).
آتش‌بس غزه برای همه طرف‌ها یک فرصت توأم با تهدید است. حماس تجدیدقوا می‌کند، آمریکا به پروژه‌های انتخابات ریاست‌جمهوری و عادی‌سازی بازمی‌گردد و اسرائیل موج ضدصهیونیسم جهانی را مهار می‌کند. اما صحبت از این تهدید‌ها و فرصت‌ها بماند برای فردای پس از آتش‌بس احتمالی.
انتهای پیام/
مریم خرمائی
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت